Η εσωτερική ανάγκη του ανθρώπου για ευχάριστες μυρωδιές αποδεικνύεται από την ιστορία και την πραγματικότητα. Πάντοτε οι άνθρωποι απ’ άκρη σ’ άκρη του πλανήτη, προσπαθούσαν με κάθε τρόπο να δημιουργήσουν ένα ευχάριστο, απολαυστικό κι υποστηρικτικό οσφρητικό περιβάλλον.
Σε όλους τους αρχαίους πολιτισμούς τα αρώματα θεωρούνταν εξίσου πολύτιμα με το χρυσάφι. Όμως όχι μόνο πολύτιμα, αλλά και ιερά. Αποτελούσαν σημαντικότατη προσφορά προς τους Θεούς.
Τα αρωματικά λουτρά στους αρχαίους ελληνικούς και ρωμαϊκούς χρόνους έδιναν κι έπαιρναν. Μάλιστα κάποτε αποτέλεσαν το κέντρο της κοινωνικής ζωής. Στις αραβικές χώρες το άρωμα γνώρισε την αποθέωση κι έγινε κεντρικό σημείο αναφοράς ολάκερου πολιτισμού. Στις εποχές της Αναγέννησης και του Διαφωτισμού τα αρώματα (που ήταν βέβαια τότε αποκλειστικά φυσικά) ήταν η κορωνίδα της φροντίδας, του καλλωπισμού κι η υπέρτατη απόδειξη καλού γούστου ή ευγενικής καταγωγής.
